ما در مسأله‏ى حقوق زنان از دنیا طلبگاریم؛ ما مدعى دنیائیم. حالا مؤسسات وابسته به سازمان ملل یا غیر آنها یا فلان مجموعه‏ى روزنامه‏نگار بیایند به اسم حقوق بشر، موضوع حجاب و بعضى از این قبیل چیزها را زیر سؤال بکشند و اظهار طلبگارى کنند، این واقعیت قضیه را عوض نمیکند. ما از دنیا طلبگاریم. دنیا که عرض میکنم، یعنى دنیاى غرب. ما هستیم که به دنیا خطاب میکنیم و میگوئیم: شما به بشریت عموماً و به زن خصوصاً خیانت کرده‏اید؛ با کشاندن زن و مرد به وادى ابتلائات جنسى و برافروختن و دامن زدن به آتش زیاده‏روى‏هاى جنسىِ بى‏قانون و بى‏نظم در جامعه، با آوردن زن به شکل متبرج به وسط میدان. معلوم است که زن، آن بخش زیباى آفرینش بشر است. این بخش زیبا به طور طبیعى با اندکى در پرده بودن همراه است؛ این خاصیت این بخش زیبا و لطیف وجود انسانى است. این پرده را دریدن و آنچه را که باید با نظم و قانون پیگیرى شود - آن نیاز غریزى انسانى، چه در زن و چه در مرد - بى‏قانون و بى‏نظم در جامعه رواج دادن، بزرگترین خیانتى است که در درجه‏ى اول به زن و در درجه‏ى بعد به همه‏ى بشریت - زن و مرد - انجام گرفته؛ این کار را سیاستهاى غربى کرده‏اند. البته اولین ضرر و بزرگترین ضرر را هم خودشان برده‏اند. الان مسأله‏ى همجنس‏گرائى در دنیاى غرب یکى از ابتلائات است. البته به رو نمى‏آورند؛ اما حقیقت قضیه این است که امروز براى اندیشمندان و آنها یکى از دردهاى بزرگ و غیرقابل علاج شده است؛ چاره‏اى هم ندارند. آنطور حرکت کردن، آنطور ادبیاتِ پرده‏درانه و عریان در زمینه‏ى مسائل جنسى و ارتباط زن و مردم را به میان آوردن، آنطور جنس زن را - یعنى همان بخش زیبا و لطیف و مستور و در پرده‏ى وجود بشر را - براى شغل، براى تبلیغات، براى کار، به میدان کشاندن، از لبخند او، از زیبائى‏هاى او، از جسم او، از چهره‏ى او براى ترویج فلان جنس بى‏ارزش و پست، براى به دست آوردن پول استفاده کردن، این چیزها را هم دنبال خودش دارد؛ طبیعى است. این کارها را دنیاى غرب کرده، این کارها را سیاستهاى غربى کرده‏اند؛ مربوط به ادیان هم نیست، مربوط به مسیحیت و یهودیت هم نیست؛ مربوط به سیاستهاى جدیدى است که از حدود صد و پنجاه سال پیش در دنیا رایج شده است.

شما ادبیات کشورهاى اروپائى را در قرون هجده و نوزده و نگاهشان به زن را ببینید؛ مطلقاً تفاوت دارد با آنچه که در قرن بیستم و در نوشته‏ها و ادبیات قرن بیستم، انسان مى‏بیند نسبت به زن، آنها پیگیرى کرده‏اند. آن روز نگاهشان، نگاه نجیبانه‏تر، شرم‏آلودتر و متناسب‏تر با طبیعت زن و مرد بود. معلوم میشود این کار سیاسى حالا از طرف صهیونیست‏ها بوده، از طرف دستگاه‏هاى استعمارگر بوده؛ اینها احتیاج به تحقیق و کار دارد. این همین‏طور بتدریج روزبه‏روز شدت پیدا کرده تا به وضعى که امروز ملاحظه میکنید، رسیده. بنابراین دنیاى غرب باید پاسخگو باشد؛ چون به زن ضربه زده‏اند؛ به حقوق زن تجاوز کرده‏اند؛ ارزش زن را تنزل داده‏اند؛ به اسم طرفدارى، به او خیانت کرده‏اند. این مطلبى است که ما داریم.

در زمینه‏ى حقوق اسلامى، خانمها بعضى اظهاراتى کردند، که درست هم هست؛ جا براى کار و بیان و تبیین فراوانى دارد. من تصدیق میکنم مطالبى را که بعضى از خانمها بیان کردند و گفتند ما در تقابل با تبلیغات معارض - از جمله تبلیغات فمینیستى - آنچنان که باید، کار درستى، کار قوى‏اى، کار پُرحجمى و با کیفیتهاى بالا نکرده‏ایم. من از همین‏جا به دستگاه‏هاى تحقیقاتى، به پژوهشگاه‏ها، به دانشگاه‏ها، به حوزه‏هاى علمیه و به صاحب‏نظران توصیه میکنم و از آنها مطالبه میکنم که در این زمینه کار کنند. مسأله، مسأله‏ى مهمى است. ما اگر در مسأله‏ى زن در کشورِ خودمان خوب کار کنیم، این خدمت به جامعه‏ى زنان در همه‏ى دنیاست؛ خدمت حقیقى است به مجموعه‏ى زنان در همه‏ى عالم. حالا ممکن است بعضى ارزش این خدمت را امروز بفهمند، ممکن است بعضى سالها بعد بفهمند؛ لیکن اگر خوب کار کردیم، این خدمت به آنهاست.